#१००शब्दांचीकथा
#विषय
#आकाशी_झेप_घे_रे_पाखरा
#कथा१
#त्याच्या_प्रेरणेने_तिची_झेप
मृणाल खूप चुलबुली मुलगी.
२३व्या वर्षी लग्न होवून संसाराची जबाबदारी अंगावर पडली.
पहिलं अपत्य 'विशेष मुल' म्हणून जन्माला आलं.
आई होण्याचा आनंद अनुभवण्यापेक्षा मुलाची अवस्था बघून ती पुरती कोलमडली. अनेकांनी मुलाला संपवण्याचे सुचवले पण तिने त्याला जगवण्याचे आव्हान स्विकारले.
स्वतःच अस्तित्व विसरून ती फक्त त्याची आई बनली. त्याला व्यक्त होता येत नव्हतं पण आईची तळमळ जाणवत होती. १३ वर्षाचा असतांना त्याचा संघर्ष संपला. प्राण पाखरू होऊन समाधानाने आकाशात विलीन झाले.
'विशेष मुलांच्या' संगोपनासाठी पालकांना समुपदेशन करण्याचे ध्येय देवून जणू त्याने आपल्या आईचा पिंजराच तोडला होता.
आज ती त्याच्या नावानेच एक संस्था चालवते. त्याच्यासारख्या अनेक मुलांना जगण्याचा हक्क मिळवून दिला.
©️ अंजली मीनानाथ धस्के
No comments:
Post a Comment