#बनियान_शोध_मोहीम

 #बनियान_शोध_मोहीम
#लघुकथा
#AnjaliMDhaske
©️ अंजली मीनानाथ धस्के

             दामले आणि जोशी वाड्यात राहणारे सख्खे शेजारी. दोरीवर वाळत घातलेले कपडे कायम अदलाबदल होतील  इतके सख्खे शेजारी . आजही घरात मिस्टर दामलेंचे  बनियान काही केल्या सापडेना. त्यांच्या आंघोळीचा खोळंबा झाला होता.  तेव्हा मिसेस दामले  लगेच मिसेस  जोशी यांच्याकडे गेल्या व आपली अडचण सांगितली .  शोधून ही जेव्हा जोशींना ते बनियान सापडेना तेव्हा त्यांनी त्यांचे सगळे बनियान घेतले व दामलेंचे घर  गाठले. नेहमीप्रमाणे  दामलेंची चीडचीड सुरू होती. जोशींनी आणलेले प्रत्येक बनियान नीट निरखून बघितल्यावर ," हे आपले नाही" असे भाव दामलेंच्या चेहऱ्यावर स्पष्ट दिसत होते तर  मिसेस दामले आणि जोशी कुटुंब "आता हे तरी यांचे निघावे म्हणजे सुटलो एकदाचे " अशी प्रार्थना करत होते.
 'यातले एकही बनियान आपले नाही' असे जेव्हा दामलेंनी सांगितले तेव्हा मात्र सगळ्यांचा संयम सुटला आणि जरा वैतागूनच जोशी म्हणाले , " कशावरून एकही तुमचे नाही म्हणता ....  " . त्यावर दामले ठामपणे म्हणाले , " कारण यापैकी एकालाही....   पोटावर.... छिद्र ... नाही ".
        दामलेंच्या खरेपणाने केलेल्या निरागस विनोदावर .....दामले आणि जोशी कुटुंब हसत सुटले.
मिसेस  दामलेंच्या हातचा फक्कड चहा घेऊन .....बनियान शोध मोहीम निकालात निघाली.
©️ अंजली मीनानाथ धस्के

( हि रांगोळी तळहाता एवढी लहान आहे)